Geschreven door Ginette Verstraete

Wie in de faculteit Geesteswetenschappen aan de VU de woorden “games” of “interactieve verhalen” in de mond neemt denkt meteen aan Connie Veugen. Vooral sinds de verdediging van haar proefschrift in 2011 en de organisatie van Maxime Durands facultaire Masterclass over “Adapting History in Assassin’s Creed” in 2016 heeft Connie bij de collega’s aan de VU een grote naamsbekendheid verworven. In de internationale  onderzoekswereld van de games was dat natuurlijk al langer het geval. De groeiende vaststelling aan de Faculteit dat games objecten zijn van een serieuze en succesvolle academische studie is haar verdienste. Getuige daarvan de overvolle seminars in de MA cursus Transmedia Storytelling die Connie jaren lang doceerde en de verschillende BA en MA scripties die zij op het vlak van de games studies begeleidde.

Een niet-aflatende inzet voor haar vakgebied en het onderwijs daarover, maar ook voor de studenten, de BA opleidingen, en de Opleidingscommissies is wat Connies carrière aan de VU in de afgelopen 40 jaar heeft bepaald. Eerst als docent bij Toegepaste Informatica Letteren vanaf 1988, later ook als UD Cultuurwetenschappen (eerst bij Ed Tan, vervolgens bij Ginette Verstraete).

Voor velen van de studenten en de collega’s rondom haar was Connie niets minder dan een kennisbank, een vertrouwenspersoon en een steunpilaar. Ook als ze het met iets oneens was kreeg men haar steun of advies. Daar zijn velen onder ons haar echt dankbaar voor!

Maar na meer dan 40 jaar van grote inzet, enthousiasme, en loyaliteit tegenover de VU is Connie tot het wijze besluit gekomen dat het niet aflatende “spel” aan de universiteit nog te weinig plezier oplevert en steeds meer ten koste gaat van haar gezondheid. En dus gaat ze ons helaas vervroegd verlaten om elders, in de echte wereld van de games, het spel verder te zetten. Zo’n exit strategie komt niet onverwacht voor wie een beetje thuis is in interactieve verhalen: het interactieve verhaal is namelijk altijd open en onvoorspelbaar en ontwikkelt zich met iedere zet van alle spelers. Dat laatste maakt dat de spelers zich verbonden voelen en gemotiveerd blijven. Van zodra dat gevoel van betrokkenheid bij een speler verdwijnt kan zij ervoor kiezen om het verhaal niet langer te volgen en een ander spel te spelen. Het veld ligt dan weer open.

Dank aan Connie voor de team player die ze is en was. We gaan haar enorm missen, en wensen haar naast een goede gezondheid vooral veel plezier en inspiratie in de wereld van de adventure games die ze nu volop verder gaat verkennen, met haar man Anton en al haar poezen aan haar zijde.

Connie als een character uit haar favoriete game: Assassin’s Creed (Photoshop van Jos ten Berge)